Gebaren en spraakontwikkeling vormen een goed duo

Cognitief begrip bestaat uit het samenspel tussen (hand)bewegingen en spraak, en iemands fysieke en sociale omgeving, aldus vakblad Vroeg. Bij moeilijke taken is de koppeling tussen handbewegingen en spraak sterker dan bij makkelijke taken. Samenwerkende kinderen stemmen hun handbewegingen en spraak op elkaar af, en zelfs hun hoofdbewegingen.

Het is belangrijk dat gastouders aandacht hebben voor zowel de spraak als de handbewegingen van kinderen, aldus het onderzoek.

Bron: www.kinderopvangtotaal.nl.

Nieuwe woorden leren: het is een belangrijk onderdeel van eerste- en tweedetaalverwerving. Toch is dit vaak een struikelblok voor kinderen. Wie heeft vroeger niet eindeloos woordjes zitten stampen om ze vervolgens meteen weer te vergeten? Het leren van woorden kan beter, bijvoorbeeld door gebaren te gebruiken die overeenkomen met de betekenis van een nieuw woord.

Gabren en spraakontwikkeling vormen dus een goed duo.

Een stukje geschiedenis

Gebaren zijn dus onlosmakelijk verbonden met taal. Waar komt deze sterke relatie tussen taal en gebaren vandaan? Verschillende onderzoekers suggereren dat lang geleden, toen de mensheid voor het eerst met elkaar leerde communiceren, dit niet door middel was van klanken, maar door middel van handgebaren. Onze huidige taal waarin we communiceren door het gebruiken van onze stem, zou daarom geëvolueerd zijn uit een communicatiesysteem waarin handgebaren gebruikt werden. Dat we nu nog steeds onze handen gebruiken als we spreken, zou een soort overblijfsel zijn uit die tijd (Corballis, 2010). De sterke relatie tussen taal en gebaren kunnen we nog steeds terugvinden in onze hersenen.

Kunnen we de relatie tussen taal en beweging ook benutten en gebruiken om het leren van taal te beïnvloeden? Jazeker. Vooral bij het leren van nieuwe woorden lijkt dit een goede strategie. Het gebruik van gebaren die overeenkomen met het woord dat geleerd moet worden, kan het leren van de betekenis van dat woord bevorderen (een gebaar voor het woord ‘boetseren’ zou bijvoorbeeld zijn: het maken van vormende bewegingen met de vingers). Door tijdens het leren van woorden gebaren te maken die overeenkomen met de betekenis, kan de last voor het werkgeheugen verminderd worden. Als er tijdens het leren naast verbale informatie namelijk motorische informatie wordt aangeboden, wordt een rijkere representatie van wat geleerd moet worden gecreëerd (e.g., Goldin-Meadow, 2010).

In het onderwijs wordt al steeds meer gebruik gemaakt van handbewegingen en/of gebaren. Ook bij het aanvankelijk lezen en schrijven. Bij het aanleren van nieuwe liedjes wordt de gesproken taal vaak ook ondersteund door gebaren.

Om bovenstaande redenen is het goed om als gastouder aandacht te hebben voor de ondersteuning van handgebaren bij het vergroten van de woordenschat. En het is nog leuk ook! Er zijn inmiddels ook al gastouders die standaard gebruik maken van baby- en kindergebaren.

Voor het volledige artikel; klik hier.

Bron: Onderwijsdatabank